بررسی اثر محلول‌پاشی پوترسین بر افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی(Juglans regia L.) به تنش خشکی

به‌منظور بررسی اثر محلول‏پاشی غلظت‏های مختلف پوترسین بر افزایش تحمل دانهال‏های گردوی ایرانی به تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانۀ کاملاً کنترل‌شده اجرا شد. تیمارها شامل پوترسین در غلظت‏های صفر، 5/0 و 1 میلی‏مولار و تنش خشکی در سه سطح شاهد (80‌درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50‌درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20‌درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج مربوط به پارامترهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که محلول‏پاشی دانهال‌ها با غلظت 1‏‏ میلی‏مولار پوترسین با تأثیر بر پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و بهبود فعالیت آنزیم‏های آنتی‌اکسیدانی (افزایش آنزیم‏های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) سبب افزایش تحمل دانهال‏های گردوی ایرانی به تنش خشکی می‌‌شود. بیشترین میزان طول ساقه (67/35 سانتی‌متر)، سطح برگ (6/303 سانتی‌متر مربع)، محتوای نسبی آب برگ (51/58‌درصد)، وزن تر کل (20/47 گرم) و کمترین نشت یونی (28/28‌درصد) مربوط به تیمار 1 میلی‌مولار پوترسین است. مشخص شد که محلول‌پاشی پوترسین با غلظت 1 میلی‌مولار می‌تواند در افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی (Juglans regia L.) به تنش خشکی مؤثر است.